בلـ ــم آغــ×ـوش پر آرامشـے را مے פֿـواهـב کــﮧ زیر بـــ ـاراטּ گرمم کنـב

בلـــ ــم میפֿـواهـב کسے باشـב خــ
ـوب باشـב

مهربــ ــاטּ باشـב

بـــــ ـــس باشـב

همــﮧے ایـטּ بودטּ ـهایش فقط براے مـטּ باشـב

فقط براے مـטּ باشـב. .


تــنــمـ بـــﮧ لــرزه مـ ـے اُفـ ـتـَב

هـَر بــآر كــﮧ مـ ـے گـ ـפּيـے بــرפּ

بــرפּ بـــﮧ زنـــבگــےـتــ بــرسـ ...

مـگـــر نـ ـمــے בآنـ ـے تــمــآمــ ِ زنـــבگــےـمــטּ تـ ـפּيـ ـے !!!

نمی دانـــ ـم چرا امشب واژه هایم خیـ×ـس شده اند!


مثل آسمانی که امشب می بـ ـارد....


و اینک بـ ـاران


بر لبـ ـه ی پنجره ی احساسم می نشیند


و چشمانم را نوازش می دهد


تا شاید از لحظه های دلتـ×ـنگی گذر کنم...